Sinds lang was vanochtend, ondanks de sterrenhemel, de tent niet nat. Komt goed uit want voorlopig zal er van kamperen waarschijnlijk niets terecht komen want het wordt nu toch wel erg stedelijk.
De routekaart voert over een fietspad van wel 30 km dat ons de meest fraaie stranden toont met idem bewoning, beginnend te Malibou, een soort Langstraat tussen de oceaan en een zanderig heuvelland. Wat een weelde voor de mensheid. Het lijkt of het niet op kan, iedereen oogt vriendelijk en voldaan en overal zien kleine Robertjes rondstappen. Hoe zou het hem vergaan?
We nemen voor de zoveelste keer hartverwarmend afscheid van Iris nadat ze ons nog heeft geholpen met het reserveren van een plekje in een hostel in de wijk San Pedro in LA (Los Angeles). We hopen/verwachten haar ooit in NL nog eens te mogen ontvangen.
Na de stranden volgen jachthavens, en per minuut stijgen er ondertussen 2 flinke vliegtuigen over onze hoofden op, wat een bedrijf!
De route die ons behulpzame Droepie naar het hostel voorstelt lijkt me wat verdacht, wel kort maar flink klimmen zo te zien. Een behulpzame heer, ja daar zijn er echt veel van, adviseert ons een langere, mooie, weg die rond het hele schiereiland Palos Verdes Estates voert. Inderdaad een fraaie weg met meestal zicht op de oceaan of riante onderkomens. Nee, dit is geen armoedig beeld van LA. Intussen kukel ik bij het stil gaan staan weer eens van fiets af - volgens Thea de 3e keer - maar dat deert me niks, zelfs geen blauwe plek of zo...
Bij het vinden van het hostel is Droepie van onschatbare waarde al mogen ze voor de laatste 100 meter wel eens een wervend bord plaatsen Uiteindelijk bellen we die tent gewoon nog even op om de laatste meters uit te laten leggen zonder nogmaals die 15% helling op te hoeven. Geen wonder dat het hostel uitgestorven (b)lijkt...
Gelukkig komt het na 80 km vandaag allemaal goed en is er zelfs een eetcafee op loopafstand.
Nu eens kijken of we met de wifi-verbinding overweg kunnen...
We nemen voor de zoveelste keer hartverwarmend afscheid van Iris nadat ze ons nog heeft geholpen met het reserveren van een plekje in een hostel in de wijk San Pedro in LA (Los Angeles). We hopen/verwachten haar ooit in NL nog eens te mogen ontvangen.
Na de stranden volgen jachthavens, en per minuut stijgen er ondertussen 2 flinke vliegtuigen over onze hoofden op, wat een bedrijf!
De route die ons behulpzame Droepie naar het hostel voorstelt lijkt me wat verdacht, wel kort maar flink klimmen zo te zien. Een behulpzame heer, ja daar zijn er echt veel van, adviseert ons een langere, mooie, weg die rond het hele schiereiland Palos Verdes Estates voert. Inderdaad een fraaie weg met meestal zicht op de oceaan of riante onderkomens. Nee, dit is geen armoedig beeld van LA. Intussen kukel ik bij het stil gaan staan weer eens van fiets af - volgens Thea de 3e keer - maar dat deert me niks, zelfs geen blauwe plek of zo...
Bij het vinden van het hostel is Droepie van onschatbare waarde al mogen ze voor de laatste 100 meter wel eens een wervend bord plaatsen Uiteindelijk bellen we die tent gewoon nog even op om de laatste meters uit te laten leggen zonder nogmaals die 15% helling op te hoeven. Geen wonder dat het hostel uitgestorven (b)lijkt...
Gelukkig komt het na 80 km vandaag allemaal goed en is er zelfs een eetcafee op loopafstand.
Nu eens kijken of we met de wifi-verbinding overweg kunnen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.