Motel Mt St Helen - genoemd naar de vulkaan - was meer dan voldoende. We raken er bedreven in en de kamers worden, net als de prijs, steeds groter. Buiten klinkt regelmatig het huilende getoeter van passerende treinen, heel bijzonder, net een film maar dan echt.
Vandaag passeren we de staatsgrens, van Washington naar Oregon. Het is meer dan een provinciegrens met mogelijk andere wetgeving. Iemand gaf de verhouding aan met ¨een vriendelijke rivaliteit¨.
Omdat we in het begin, alweer, stevig mochten klimmen schiet het minder op dan we verwachtten. Met 62 km op de teller stoppen we in Westport waar ze zowaar een motelletje hebben. Dat er ook een plaats beschikbaar is, is niet vanzelfsprekend. Dit weekend beginnen de schoolvakanties en maandag is Independenceday! Kan morgen nog wat worden met het vinden van onderdak/camping.
Vandaag was `t weer maar zo zo, begon goed maar na de lunch moest toch wat regenkleding aan... Vervelend tot ronduit gevaarlijk was het op de SR411, wat een verkeer, smalle weg en vaak een smalle `shoulder`; alle engelbewaarders hebben morgen een bonusdag vrijaf verdiend.
We waren blij de drukte te verlaten en met de ferry bij Cathlamet de Columbia-river over te steken naar Westport waar weinig te doen is, ook geen wifi, dus kunnen we na een eenvoudige maaltijd - dat nog wel - bijtijds gaan pitten..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.