Na een volledige nachtrust karren we naar een tip van de camphost: de Sea Ranch Chapel. Wat je noemt een stilte-ruimte, imposant en zeer kunstzinnig. Meer foto's en beschrijving op hun website.
Meer foto's van mijzelf staan hier.
De HWY1 is niet noenswaardig drukker op deze stralende maandagochtend maar ook niet breder: de schoulders ontbreken en dat leidt af en toe best tot spannende situaties.
Sommige koeien boffen toch maar: flinke weides met direct uitzicht op de oceaan. Sommige stukken van de HWY1 zijn tevens weidegebied, inclusief wildroosters van spoostaven. Ja ze pakken het hier niet kinderachtig aan.In Stewartspoint treffen we boven vewachting een postkantoortje en een winkel met koffie en WIFI! We lezen 25 mailtjes en mogen allen, bij deze dus, van harte danken voor al het medevieren en -wensen. Vooral het mailtje van Wil en Kees is bijzonder: onvervalst onleesbaar Chinees, geheel in stijl want uiteindelijk zitten ze daarginds.
We bezoeken Fort Ross, zo genoemd omdat er Russen zaten in een poging daar graan te verbouwen voor de bewoners in Alaska. De Indianen deelden mee in de voorspoed omdat ze zo beschermd werden tegen de Spanjolen die vanuit het zuiden lastig waren. Daar dus ook al!
We bezoeken Fort Ross, zo genoemd omdat er Russen zaten in een poging daar graan te verbouwen voor de bewoners in Alaska. De Indianen deelden mee in de voorspoed omdat ze zo beschermd werden tegen de Spanjolen die vanuit het zuiden lastig waren. Daar dus ook al!
We komen nog een mooi model tegen dat uitbeeldt hoe schepen werden beladen door middel van een chute, een soort glijbaan. Er gebeurden de vreselijkste ongelukken mee als de lading - o.a. grote brokken hout - wat al te snel beneden kwamen en soms dwars door het schip schoten.Het einde van dag wordt wat spannend als blijkt dat je niet alleen matig geslaagd kunt eten in Jenner maar slaapplekken er ongelovelijk duur zijn en de beoogde campings niet bestaan, dan wel geen tenten van hiker-bikers accepteert. Als we in het duister de camphost benaderen kan hij het niet over zijn hart verkrijgen ons weg te sturen en wijst ons een postzegel op zijn eigen terrein. Gratis, nog wel, ja consequent zijn ze hier zeker ook!
We slapen er als rozen en belonen de host met ons drankje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.